Fotografie, które Stanisław Kulawiak wystawia pod tytułem Relacje uliczne, wykonane zostały w latach 1990–2016 i są konsekwentną kontynuacją jego działalności z lat 1974–1989, którą podsumował albumem Na peryferiach PRL. Główny nurt jego twórczości to dokumentowanie scen związanych z codzienną obyczajowością spotykaną na terenach wiejskich, a także małych i dużych miast. Z upodobaniem wyławia paradoksy i kontrasty wynikające ze zmian cywilizacyjnych, z nakładania się zachowań związanych z różnymi poziomami bytowania. Często rejestruje zaskakujące sytuacje i elementy humorystyczne, dzięki czemu jego dzieła wzbudzają żywe reakcje i pozytywne odczucia. Jednak na autoportrecie zarejestrowanym w 2015 r. jako odbicie w ulicznej witrynie widzimy jego poważną twarz znamionującą głęboki namysł i determinację przeniknięcia logiki wydarzeń rozgrywających się wokół niego. Poważny jest też jego dorobek ukazujący Polskę i jej mieszkańców w najzwyklejszych sytuacjach, gdzie prowizoryczny stan rzeczy przenika się z przejawami zaradności, w czym też sami możemy się rozpoznać. O ile okres PRL-u Stanisław Kulawiak przedstawiał w fotografii czarno-białej, to kolejne dekady zobrazowane zostały w kolorze i zmiana ta jest godna uwagi. Mocne akcenty kolorystyczne dla najważniejszych elementów przedstawień kontrastują tam z tłem zaznaczonym przez barwy zmierzające ku szarości, ale wystarczająco charakteryzujące cały plan. To kolejny powód, aby docenić tę wystawę.
Adam Sobota, Wrocław, luty 2019
https://kulawiak.pl/fotografia/